Saltar al conteníu

Equipamientu de los futbolistes

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
El xugador Pavel Nedvěd en 2006, llevando un equipamientu modernu.

Nel fútbol, el equipamientu referir a la indumentaria y accesorios que tienen de llevar los xugadores a lo llargo del desenvolvimientu de los partíos. Los futbolistes xeneralmente lleven númberos identificatorios —denominaos dorsales— na parte trasera de les sos camisetes y n'ocasiones na parte delantera y pantalones. Orixinalmente, un equipu usaba los númberos del 1 al 11, correspondiéndose abiertamente cola so posición dientro del campu, pero a nivel profesional, esta práctica suplantar pola numberación del equipu, nel que cada miembru lleva un númberu fixu a lo llargo d'una determinada temporada o competición. Dellos clubes profesionales tamién suelen amosar el nome, apellíu o llamatu del xugador sobre'l númberu o, menos frecuentemente, debaxo del mesmu.

L'equipamientu de los futbolistes evolucionó significativamente dende los primeros díes del deporte, cuando los xugadores vistíen grueses camises d'algodón, pantalones per debaxo de les rodíes, medies hasta les rodíes y ríxides botes de cueru. Nel sieglu XX les botes volviéronse más llixeres, los pantalones encurtiáronse y les meyores de la producción testil y d'estampa dexaron la fabricación de camisetes de fibres sintétiques llixeres, con diseños más coloríos y complexos. Tamién se volvió avezáu la impresión del logotipu de patrocinadores tantu en camisetes como pantalones. Los equipamientos —principalmente les camisetes— empezar a fabricar en masa, dexando asina que los siguidores pudieren mercalos y xenerando grandes beneficios pa los clubes.

Les regles del fútbol de la FIFA, que la so redaición ta al cargu de la International Football Association Board, formada pola FIFA y los cuatro asociaciones de fútbol del Reinu Xuníu, especifiquen nel so Regla 4: Equipamientu del xugador l'equipamientu mínimu obligatoriu. Consta de cinco elemento: camiseta con manga curtia o llarga (tamién llamada camisa, casaca o remera), pantalones curtios (o shorts), medies (o calcetos), calzáu y espinilleras (o canilleras).[1] Los porteros pueden llevar pantalones de chándal en llugar de shorts.[1]

Historia

[editar | editar la fonte]

Sieglu XIX

[editar | editar la fonte]

El fútbol asociación entamáu xugar por primer vegada en Inglaterra na década de 1860. Nestos tiempos, el conceutu d'un color xeneralizáu en tol equipu nun esistía; los equipos xugaben con cualquier vistimienta que teníen disponible y los xugadores d'un mesmu equipu estremábense usando gorres o bandes que cruciaben el pechu, del costazu a la cintura.[2] Esta práctica volvióse problemática, polo que nun manual del xuegu de 1867 suxirióse que los equipos tendríen d'intentar «siempres que pueda ser iguáu con anterioridá, qu'unu d'ellos lleve jerséis rayaos d'un color, por casu coloráu, y l'otru, por casu, azul. Esto previén el tracamundiu y selvaxes intentos de robar el balón a un compañeru».[3]

L'equipu del New Brompton de 1894 lluciendo l'equipamientu típicu de la dómina: un pesáu xerséi, pantalones pola rodía, botes altes y pesaes, petrina y canilleras percima de les medies.

Los primeros uniformes iguales empezaron a apaecer na década de 1870, siendo munchos los clubes qu'escoyeron los colores acomuñaos coles escueles o otres organizaciones deportives de les cualos remanecieron.[2] Los colores y los diseños de cutiu camudaben drásticamente ente cada partíu, siendo un exemplu Bolton Wanderers F. C., club qu'usó camisetes rosadas en dalgunos y blanques con puntos coloraos n'otros nel ralu d'un añu.[4] Nesa dómina, los xugadores usaben pantalones poles rodíes o per debaxo d'elles, usualmente con un petrina o tirantes.[5] Arthur Kinnaird, una de les primeres estrelles del deporte, yera conocíu pelos sos llargos pantalones blancos.[6] Tampoco esistíen los númberos pa identificar a los xugadores, polo que'l programa d'un partíu de 1875 ente Queen's Park F. C. y Wanderers F. C. en Glasgow identificaba a los xugadores pol color de les sos gorres o medies.[7] Les primeres espinilleras fueron usaes en 1874 pol xugador del Nottingham Forest Sam Weller Widdowson, quien cortó un par de proteutores de críquet y poner sobre les medies. Primeramente esta midida foi fecha risión, pero puestu foi del gustu d'otros xugadores.[8] Pal cambéu de sieglu, les canilleras volviéronse más pequeñes y usáronse dientro de les medies.[9]

Mientres el xuegu pasaba gradualmente de ser practicáu por amateurs adineraos a profesionales de clase obrera, los equipamientos tamién camudaron. Los mesmos clubes fueron entós los responsables de mercar l'equipamientu y de los asuntos financieros, y xunto cola necesidá de que'l creciente númberu d'espectadores pudiera identificar fácilmente a los xugadores, llevaron a abandonar los pálidos colores de los primeros años a favor de simples combinaciones de colores primarios. En 1890, The Football League —formada dos años antes— reglamentó que nengún de los equipos miembros podría tener uniformes similares. Más tarde abandonóse esta regla en favor d'otra qu'axustaba la obligación de los clubes de tener un segundu equipamientu con colores distintos al primeru.[2] Primeramente yera l'equipu llocal el que tenía de camudar al so segundu uniforme nel casu de tracamundiu, pero esta regla camudar en 1921, encamentando al equipu visitante a que lo fixera.[10]

Les primeres botes específiques pa la práctica del fútbol remanecieron na era profesional, tomando'l relevu del calzáu cotidiano o botes de trabayu. De primeres, los xugadores a cencielles clavaben tires de cueru a los zapatos p'aumentar l'agarre, llevando a que la FA estableciera que nengún clavu debía asomarse per fora del calzáu. Pa los años 1880, estes rudimentaries amestadures volviéronse tapones. Les botes d'esa dómina taben feches de cueru pesáu, teníen puntes dures y llegaben hasta bien enriba del todíu de los xugadores.[11]

Principios del sieglu XX

[editar | editar la fonte]

Mientres el xuegu empezaba a espardese por Europa y otres partes, los clubes adoptaben uniformes similares a aquellos usaos nel Reinu Xuníu y, en dellos casos, la eleición de los colores tuvo inspirada nos emplegaos por clubes británicos. Por casu, en 1903 la Juventus d'Italia adoptó un uniforme blancu y negru inspiráu nel vestuariu de Notts County.[12] Dos años dempués, el Club Atlético Independiente d'Arxentina adoptó la camiseta colorada en viendo xugar al Nottingham Forest.[13] Esiste amás el casu del Athletic Club y el Atlético de Madrid, quien mercaben direutamente l'equipamientu del Blackburn Rovers y más tarde del Southampton Football Club, siendo los colores d'esti postreru los qu'adoptaríen definitivamente.[14]

Pa principios del sieglu XX, los pantalones volviéronse más curtios y los porteros usaben camisetes d'un color distintu, como se repara nesta fotografía del Internazionale de 1910.

En 1904, The Football Association abandonó la regla qu'establecía que los pantalones teníen de cubrir les rodíes y los equipos empezaron a usalos muncho más curtios. Primeramente, cuasi tolos equipos utilizaben pantalones d'un color qu'oldeaba col de la camiseta.[2] En 1909, nun intentu d'ayudar a los árbitros a identificar a los porteros ente'l montón de xugadores, modificáronse les regles pa establecer que tenía de llucir una camiseta d'un color distintu al de los sos compañeros. Primeramente especificóse que tal paxellu tenía de ser escarlata o azul real, pero cuando s'añader el verde como tercer opción en 1912, puestu tolos porteros xugaben n'esi color. Con tou, nesti periodu solíen llevar una indumentaria de llana más similar a un suéter qu'a les camises de los demás xugadores.[5]

En 1920 fixéronse esperimentos esporádicos con camisetes numberaes, pero la idea nun avanzó.[15] El primer partíu importante xugáu con camisetes numberaes foi la final de la FA Cup de 1933 ente'l Everton y el Manchester City. Sicasí, en cuenta de añader los númberos a los uniformes esistentes de los clubes, fixéronse dos equipamientos especiales pa la final, unu blancu y otru colloráu y fueron sorteaos con una moneda ente los dos clubes. Los xugadores del Everton llevaron los númberos del 1 al 11 y los del City del 12 al 22.[16] Nun foi hasta la década de 1940 que la numberación asitiar con cada equipu, usando los númberos 1 al 11. Anque nun había regulaciones alrodiu de qué xugador tenía d'utilizar determináu númberu, ciertos guarismos empezaron a ser acomuñaos con posiciones específiques del campu de xuegu, siendo los exemplos más conocíos el númberu 9, que s'acutar al primera delanteru del equipu,[15] y el 1, pal porteru.[17] Los númberos asignar de manera fixa pa cada xugador a lo llargo d'un campeonatu na Copa Mundial de 1954, teniendo d'utilizase los númberos del 1 al 22. Cuando s'introducieron les sustituciones na década siguiente, los xugadores suplentes llevaben los númberos del 12 al 14, anque se-yos dexaba omitir el 13 en casu de que'l xugador fuera supersticiosu.[18]

Nos años 1930 tamién s'avanzó na fabricación de les botes gracies a la disponibilidad de materiales sintéticos y cueros más llixeros. Pa 1936 los xugadores europeos llevaben botes que pesaben un terciu de les emplegaes una década antes, cola esceición de los clubes británicos, que nun adoptaron estes reformes. Inclusive'l xugador Billy Wright manifestó'l so desdeñu pol nuevu calzáu, declarando que yeren más apropiaes pal balé que pal fútbol.[19]

La seleición arxentina col uniforme típicu de los años 1960.

Nel periodu darréu posterior a la Segunda Guerra Mundial, munchos equipos d'Europa viéronse forzaos a vistir uniformes inusuales, pola mor del racionamientu de la vistimienta.[20] Nos años 1950, los uniformes usaos nel sur d'Europa y Suramérica volviéronse muncho más llixeros, los pescuezos en picu reemplazaron a los pescuezos de camisa y les teles sintétiques a les pesaes fibres naturales.[21] Les primeres botes cortaes per debaxo del todíu fueron introducíes por Adidas en 1954. A pesar de que costaben el doble de les botes convencionales hasta entós, fueron un gran ésitu y establecieron la base de la compañía alemana nel mercáu del fútbol. Sobre la mesma década, Adidas tamién desenvolvió les primeres botes con tapones intercambiables, p'afaese a les condiciones del campu.[22] N'otres partes, estes meyores tardaron más n'adoptase; los clubes británicos volvieron aguantase a estos cambeos y caltuvieron equipamientos apenes distintos a los d'antes de la guerra, ente que los países de la Europa Oriental siguieron usando uniformes consideraos fora de moda.[21] Cuando un equipu del F. C. Dínamo de Moscú fixo una xira pola Europa occidental en 1945, xeneró tantos comentarios pelos sos grandes pantalones como pola calidá del so xuegu.[23] Cola llegada de les competiciones internacionales, como la Copa d'Europa, l'estilu d'uniforme del sur d'Europa adoptar nel restu del continente y pal final de la década, los equipamientos pesaos y les botes de los años previos a la guerra fueron abandonaos dafechu. Nos años 1960 reparáronse pocos cambeos nel diseñu de los uniformes, y los clubes xeneralmente optaben por colores simples que se visualizaben afechiscamente so les entós novedoses llámpares de los estadios.[2] Los diseños d'uniformes de fines de 1960 y principios de 1970 son bien envaloraos polos fanáticos del fútbol.[24]

Finales del sieglu XX

[editar | editar la fonte]
Camisetes de distintes temporaes del Paris Saint-Germain Football Club, onde se reparen dellos patrocinadores.

Nos años 1970 los clubes empezaron a crear diseños personalizaos y en 1975 l'equipu inglés Leeds United —que na década pasada camudara'l so colores azul y oru tradicional a un uniforme dafechu blancu, en referencia al Real Madrid—[25] foi'l primer conxuntu en diseñar un uniforme que saldría a la venta. Motivaos polos beneficios económicos, otros equipos asonsañar, añadiendo'l logo del fabricante y un mayor nivel de ornamentación.[2] Na primer parte de la década tamién llegaron los primeros equipamientos patrocinaos, con grandes clubes como'l F. C. Bayern de Múnich amosando nomes de compañíes nes sos camisetes.[2] En poco tiempu, la mayoría de los principales clubes roblaren alcuerdos pol estilu, cola notable esceición de dos de los principales equipos españoles: el F. C. Barcelona y el Athletic Club. Los postreros refugaron patrocinios hasta 2004, cuando aceptaron la propuesta del gobiernu del País Vascu de llucir la pallabra «Euskadi» nos sos partíos de la Copa de la UEFA.[26] Pela so parte, el Barcelona refugó contratos de patrociniu en favor de llevar el logotipu d'UNICEF, coles mesmes que donen 1,5 millones d'euros cada añu.[27] Los xugadores tamién empezaron a roblar contratos individuales con compañíes. En 1974, Johan Cruyff refugó vistir l'uniforme de la seleición neerlandesa porque la indumentaria d'Adidas entraba en conflictu col so contratu con Puma. Finalmente dexóse-y llevar una versión ensin la marca Adidas.[28] Puma tamién pagó a Pelé 120 000 dólares d'Estaos Xuníos por que calzara les sos botes y pidió-y específicamente que s'agachara p'arreyar los sos gordones al empiezu de la final de la Copa Mundial de Fútbol de 1970, asegurándose asina un primer planu de les botes pa los telespectadores de tol mundu.[29]

La denominada «camiseta ketchup», usada pol Athletic Club d'España, foi escoyida como una de les más fees de la hestoria.[30]

Nos años 1980, dellos fabricantes como Hummel y Adidas empezaron a desenvolver camisetes con diseños más complexos, yá que les nueves teunoloxíes llevaron a la introducción de nuevos elementos como impresiones con solombres o rayes fines.[2] Los pantalones volviéronse más curtios que nunca mientres les décades de 1970 y 1980,[15] y pasu ente pasu volvióse avezáu añader el númberu del xugador nel frente, anque la so inclusión nun foi obligatoria nes competiciones de la FIFA hasta 2005.[31][32] Na final de la Copa FA de 1991, los xugadores del Tottenham Hotspur salieron al campu con pantalones daqué más llargos y sueltos. De primeres esti nuevu estilu foi refugáu, pero en poco tiempu tantu clubes británicos como d'otres partes del mundu adoptaron estos pantalones.[33] Na Eurocopa de 1992, xugada en Suecia, los xugadores llevaron per primer vegada'l so nome amás del so númberu na camiseta. A nivel de clubes, la primer vegada que s'introdució'l nome del xugador foi na Football League Cup de 1993.[34] Nos años 1990 los diseños de camisetes volviéronse estravagantes en munchos casos, principalmente porque se buscaba que les mesmes tuvieren un bon aspeutu como oxetu de venta pa los aficionaos.[2] Sicasí, munchos de los diseños d'esta década recuérdense como los peores de tolos tiempos.[35] En 1996, el Manchester United introdució unes camisetes grises diseñaes específicamente pa ser usaes con pantalones vaqueros, pero fueron abandonaes a metá d'un partíu porque l'entrenador Alex Ferguson afirmaba que la razón pola que'l so equipu taba perdiendo 3-0 yera que los xugadores non podíen vese unos a otros nel campu. El United camudar d'uniforme y marcó un gol na segunda metá.[36] Ente otros exemplos de camisetes con diseños pocu avezaos d'esta década pueden atopase la utilizada pol Hull City A. F. C., con un distinguíu animal print faciendo honor al nomatu de «tigres», y l'introducida pola A. C. Fiorentina que presentaba cruces dispuestes de tal manera que los sos cantos dibuxaben esvástiques.[30]

Les principales lligues introducieron los númberos d'equipu, afitando un dosal pa cada xugador pa tola temporada.[37] Per otru llau, a finales de la década apaeció ente los xugadores una curtia moda que consistía en llevantar o quitar la camiseta pa revelar otra con un mensaxe políticu, relixosu o personal impreso. Esto llevó a una reglamentación per parte de la International Football Association Board en 2002, qu'establecía que les camisetes internes nun pueden tener tales mensaxes o logos.[38]

Sieglu XXI

[editar | editar la fonte]
Uniformes a la venta.

El mercáu de les camisetes creció descomanadamente, xenerando grandes ingresos ayudaos pola frecuencia cola que los equipos anueven el so equipamientu. Nel Reinu Xuníu, por casu, esti mercáu algama un valor de más de 200 millones de llibres esterlines.[39] Sicasí, munchos entusiastes merquen retruques falsos d'estes camisetes, importaes de países como Tailandia y Malasia, de resultes de los altos precios de venta.[40] A pesar d'esto, en delles ocasiones la posibilidá que tienen los siguidores de mercar una camiseta col númberu y el nome d'un xugador estrella, lleva a verdaderos beneficios pal club. Nos primeros seis meses tres la tresferencia de David Beckham al Real Madrid, el club vendió más d'un millón de camisetes col númberu 23.[41] Otru mercáu que se desenvolvió ye'l del coleicionismu de camisetes llevaes por ciertos xugadores en determinaos partíos. La camiseta llucida por Pelé na final de la Copa Mundial de Fútbol de 1970 vender por más de 150 000 llibres esterlines nuna puya de 2002.[42]

A partir del añu 2000, consiguiéronse meyores nel diseñu del equipamientu, con diversos graos d'ésitu. En 2002, la seleición camerunesa compitió na Copa Africana de Naciones de Malí con camisetes ensin mangues,[43] pero la FIFA envaloró que tal indumentaria nun se consideraba una camiseta y que polo tanto nun taba dexada según les regles del fútbol.[44] El fabricante Puma AG de primeres añadió mangues negres pa respetar la norma, pero más tarde aprovió al equipu con un uniforme d'una sola pieza, esto ye, camiseta y pantalón xuntos.[36] La FIFA prohibió l'uniforme, pero yá que l'equipu desoyó la orde, descontáronse-y seis puntos de la clasificación pa la Copa Mundial de 2006, decisión que foi apelada.[45][46] Más ésitu tuvieron les cinxíes camisetes de la seleición italiana fabricaes por Kappa, diseñu que foi emuláu por otres seleiciones y clubes.[36] Otra innovación que tuvo poca aceptación asocedió nel 2005, cuando l'entós entrenador del Real Madrid, Vanderlei Luxemburgo, fizo que Raúl González usara un auricular pa da-y órdenes direutamente.[47]

Por cuenta de dellos centenarios de clubes a finales del sieglu XX y principios del XXI, munchos equipos llanzaron al mercáu camisetes conmemorativas de la ocasión, como por casu Boca Juniors, qu'en 2005 sacó una camiseta similar a una usada en 1907, o'l Inter de Milán, que diseñó un modelu qu'inclúi la cruz de San Jorge, patronu de la ciudá.[48][49]númberu 10000000

Equipamientu básicu

[editar | editar la fonte]

La Regla 4 establez un equipamientu básicu que tolos xugadores tienen d'utilizar. Especifíquense cinco objeto: camiseta (tamién llamada camisa, casaca o remera), pantalones curtios (o shorts), medies (o calcetos), calzáu y espinilleras (o canilleras).[1] Anque la mayoría de los xugadores empleguen un tipu de calzáu específico denomináu, ente otres maneres, «botes de fútbol», les regles nun especifiquen que tengan tacos.[1] Les camisetes tienen de tener mangues –llargues o curties– y los porteros tienen de vistir unes que s'estremen fácilmente de les de los demás xugadores y árbitros. La única restricción del equipamientu definida nes regles indica que los xugadores «nun van utilizar nengún equipamientu nin van llevar nengún oxetu que seya peligrosu pa ellos mesmos o pa los demás xugadores».[1] En casu de que dalgún xugador infrinja dalgunu de los puntos d'esta regla mientres el partíu, l'árbitru va ordenar al infractor qu'abandone'l terrén de xuegu pa poner n'orde'l so equipamientu. Una vegada que'l xuez cerciorar de que l'equipamientu atopar nun estáu aptu pal xuegu, el futbolista va poder volver ingresar al campu.[1]

Camiseta

[editar | editar la fonte]
La camiseta del Olympique de Marseille pa la temporada 2006-07.

Les camisetes fáense de normal d'un texíu de poliéster que nun aislla'l sudu o'l calor corporal, de la mesma manera na que lo fai una camiseta fecha de fibra natural.[50] La mayoría de los clubes profesionales tienen logos de patrocinadores nel frente de la so camiseta, lo que puede xenerar importantes ingresos,[51] ente que dalgunos tamién ufierten a los sos patrocinadores la oportunidá d'allugar la so logo nel llombu y les mangues.[52] Dependiendo de les regles locales, puede haber restricciones sobre'l tamañu d'estos logos o inclusive qué logos pueden amosase.[53] Delles competiciones, como la lliga española de fútbol o la Lliga de Campeones de la UEFA, tamién pueden riquir que los xugadores lleven un parche na manga amosando'l logo de la competición.[54][55] El númberu del xugador s'estampa de normal na parte trasera de la camiseta, anque delles seleiciones nacionales lo estampan más pequeñu nel frente.[56] Munchos clubes profesionales y seleiciones imprimen coles mesmes l'apellíu, nome o nomatu del xugador sobre'l númberu,[57][58] el cual tien de poder estremase fácilmente del restu del diseñu de la camiseta, usando otru color o dexando un marxe. El mesmu tamién tien de tener un altor ente 25 y 35 cm y debe poder trate dafechu cuando la camiseta tea dientro del pantalón.[32] Usualmente pídese-y a los capitanes de cada equipu qu'usen una banda elástica sobre la manga esquierda, conocida como brazalete de capitán, pa poder identificase.[59] Cada equipu dispón de los sos propios equipamientos p'apostar los partíos.

Botes

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Botes de fútbol
Botes de fútbol.

La mayoría de los xugadores cálcense botes de fútbol, que pueden tar feches de cueru o de materiales sintéticos como'l poliuretano.[60] Les botes modernes tán llixeramente cortaes so los todíos, en contraposición a les altes botes de décades pasaes, y tienen tacos o tapones inxertaos en soler. Hai de tres tipos: cauchu, aluminiu y fierro pa distintos tipos de terrén. Estos pueden ser parte afita de soler, pero esisten igualmente versiones nes que pueden retirase con un destornillador.[22] Hai munchos tipos de tapones, y la so cantidá y distribución deben amoldarse a les carauterístiques del terrén. Como regla xeneral, a mayor númberu de tacos, menor adherencia y por tanto menor posibilidá de sufrir una mancadura en terrenes blandos. La distribución fayadiza de los mesmos ente'l talón y el restu del pie ye de vital importancia pa evitar torciones o mancadures nes rodíes o todíos mientres la rotación del pie mientres ésti atópase enclaváu nel terrén.[60] De la mesma, soler, feches principalmente de cauchu o poliuretano, pueden variar na so rixidez d'una bota a otra, yá que se prefieren suelas más blandes en terrenes lodosos.[60]

Delles botes modernes carauterizar por tener diseños desenvueltos científicamente, amás d'innovaciones como bolsos d'aire en soler y tapones más afilaos;[61] pero estos modelos fueron oxetu de discutinios, yá que munchos entrenadores acusar de favorecer les mancadures tantu de xugadores opuestos como de quien los porta.[62][63] Dellos xugadores escueyen deliberadamente botes llixeramente más pequeñes que les correspondiente a la so talla, yá que afirmen sentir qu'esto aumenta'l so control de la pelota. Sicasí, esta práctica tamién puede xenerar mancadures.[64]

Les regles nun especifiquen nenguna restricción en cuanto a los color del calzáu, polo que —anque a lo llargo de la historia predominó l'usu del negru o colores escuros— dellos fabricantes, como la empresa estauxunidense Nike, llanzaron al mercáu botes doraes, blanques, coloraes, marielles, verdes ya inclusive rosadas.[65]

Como componente básicu del equipamientu, l'usu de calzáu ye obligatoriu. Sicasí, esisten importantes anécdotes sobre xugadores que nun usaron botes. Na Copa Mundial de fútbol de 1938, el delanteru brasilanu Leônidas da Silva marcó un gol tando descalzu. Una de les sos botes habíase descosíu, polo que'l xugador quitó la restante y saltó al campu mientres el utilero reparar, marcando un gol. L'árbitru nun notara que-y faltaben les botes, pos los pies del xugador taben cubiertos de folla. Cuando se dio cuenta, ordenólu calzase.[66] Na actualidá, namái se concedería los gol en casu de perda accidental del calzáu.[67] Per otru llau, la seleición de fútbol de la India arrenunció a participar nel Mundial de 1950 porque la FIFA prohibiera xugar descalzos a los futbolistes.[68]

Munchos fabricantes de botes tienen contratos comerciales roblaos con distintos futbolistes profesionales, quien en cuenta de una prestación monetaria y un diseñu personalizáu exhiben puramente les botes de la marca en cuestión.[69] En dellos casos, estos contratos axusten l'usu de la bota primero que la mesma sala al mercáu, o s'inclúi la serigrafía del nome del xugador o'l so dosal en dalgún sector.[70]

Pantalones, espinilleras y medies

[editar | editar la fonte]
Les canilleras son obligatories según les regles del fútbol.

Los pantalones tienen de ser curtios, y na práctica actual llévense percima de la rodía. Los porteros pueden optar por vistir pantalones llargos en cuenta de curtios.[71] Tamién se debe incluyir el númberu del xugador na parte frontera del pantalón, yá seya na pierna izquierda o na derecha, y el mesmu tien de tener ente 10 y 15 cm.[32] Dellos equipos ufierten los pantalones como espacios publicitarios, xeneralmente la parte trasera.[52] Déxense los pantalones interiores térmicos, pero estos tienen de ser del mesmu color principal que los esteriores.

Les canilleras tienen de tar feches de cauchu, plásticu o un material similar y «tendrán d'ufiertar una proteición fayadiza». Les medies tienen de cubrir dafechu les espuinilleras y tener un color principal. Pueden llevar una vegada en cada media'l nome del fabricante y de l'asociación nacional o club deportivu.[1]

Otros accesorios

[editar | editar la fonte]
Un guante de porteru.
Dellos estilos de guantes de porteru.

Déxase usar guantes a tolos xugadores,[21] pero los porteros lleven de normal guantes especialmente diseñaos pa la función que desempeñen nel campu. Antes de los años 1970 nun s'acostumaba ponese guantes,[72] pero agora ye desaxeradamente inusual ver a un porteru ensin ellos: nel partíu de la Eurocopa 2004 ente Portugal ya Inglaterra, el porteru Ricardo Pereira motivó munchos comentarios cuando decidió quitar los guantes mientres la definición por penaltis.[73] Dende la década de 1980, llográronse meyores significatives nel diseñu de guantes, que agora cunten con proteutores que previenen que los deos tuérzanse escontra tras, segmentaciones pa dexar mayor flexibilidá y palmes feches de materiales diseñaos pa protexer la mano del xugador y aumentar el so agarre.[72] Los guantes atópense disponibles nuna variedá de diseños, ente los que s'atopen los denominaos flat palm, roll finger y negative cut, que varien na cordura y l'axuste.[74] Los porteros tamién pueden llevar gorres pa prevenir les molesties causaes por lluces brilloses, como'l sol o les llámpares del estadiu, y que podríen afectar el so show.[21]

Los xugadores con problemes na visión pueden usar gafes, siempres y cuando nun esista'l riesgu de qu'estes se cayan o se ruempan y xeneren un peligru. Munchos xugadores con estos problemes opten por usar lentes de contautu, como l'estauxunidense Kasey Keller, pero dacuando estos problemes oculares obliguen a los xugadores a llevar lentes convencionales, como'l francés William Gallas o'l neerlandés Edgar Davids, quien sufre de glaucoma y precisó un permisu de la FIFA pa ponese les sos carauterístiques antiparres.[75] Tamién se dexa usar ropes interiores, como camisetes o pantalones —que tienen de ser del color principal del equipamientu—, según bandes pa suxetar el pelo, moñequeres, gorres y equipamientu proteutor modernu, como cascos, rodilleras, proteutores de brazos, tobilleras, viendas y mázcares faciales, siempres y cuando tean iguaos de materiales blandos y nun representen un riesgu pa quien lo porta o otros xugadores.[76] Na década de 1990 estendióse l'usu de tires nasales, feches de plásticu, con un llau adesivu que dilata les fueses nasales aumentando'l fluxu d'aire na respiración.[77] En dellos países como Arxentina tuvieron un pasu más bien fugaz,[78] pero n'otres lligues, como la Major League Soccer estauxunidense, inclusive s'alcordó un provisor oficial.[79]

Un casu particular ye'l de les xugadores musulmanes, quien d'alcuerdu a les lleis islámiques de vistimienta femenina nun pueden exhibir el so cuerpu sacante la cara y les manes. A estes futbolistes autorízase-yos llevar pantalones llargos amás del tradicional velo islámicu.[80][81]

Nun tán dexaos otros oxetos que podríen estropiar a los xugadores, como xoyes o relós.[1]

Equipamientu de los árbitros

[editar | editar la fonte]
L'árbitru Howard Webb llevando una indumentaria negra.

Los árbitru (deporte)#Árbitru de fútbol árbitru, los árbitros asistentes y el cuartu árbitru usen un equipamientu similar al de los xugadores, anque de normal inclúyense dos bolsos nel pechu pa guardar les tarxetes. L'equipamientu del árbitru completar con un xiblatu pa señalar faltes, l'entamu y el final del partíu, ente otres decisiones, amás d'un cronómetru pa midir el tiempu de xuegu. Dende 2006 tán llevándose a cabo experimento nes principales competiciones con sistemes inalámbricos de comunicación, consistentes nun auricular y un micrófonu que s'asitien l'árbitru y los sos asistentes cola cuenta de facilitar l'intercambiu d'información sobre sustituciones, el tiempu extra o faltes.[82] Los árbitros asistentes tamién disponen d'un banderín pa señalar los fora de xuegu y los saques de banda. El cuartu árbitru dispón d'un cartelu lluminosu pa señalar los númberos de los xugadores nuna sustitución o los minutos añadíos al tiempu reglamentariu de xuegu. Cabo esclariar que'l cuartu árbitru ye quien tien d'inspeccionar l'equipamientu de los xugadores antes del partíu y determinar la peligrosidá de los oxetos.[83]

Anque nun s'especifica nes regles del fútbol, considérase un principiu d'esti deporte que los árbitros vistan una indumentaria d'un color distintu al de los dos equipos.[84] En 1998, l'árbitru de la Premier League, David Elleray, viose forzáu a camudar la so indumentaria a metá d'un partíu ente Aston Villa y Wimbledon porque se consideró que yera demasiáu similar a la usada polos xugadores del Wimbledon.[85] El negru ye'l color tradicional de los árbitros, siendo'l llamatu «l'home de negru» un términu informal utilizáu llargamente pa referise a ellos.[86] Sicasí, n'años recién tán usándose otros colores, como'l rosa, l'anaranxáu, el mariellu o'l colloráu, ente otros.[87] Per otru llau, en competiciones internacionales, los oficiales namái pueden llevar la indumentaria fabricada pol provisor oficial de la FIFA (Adidas), amás de llucir na so manga izquierda l'escudu del Fair play y nel pechu'l parche o logo de FIFA Referee que lo acredita como árbitru capacitáu pa dirixir alcuentros internacionales. Los árbitros tamién pueden tener logos de patrocinadores, anque namái podrán allugase nes mangues y nunca en competiciones internacionales.[88]

Colores y segundu equipamientu

[editar | editar la fonte]

Ye normal que les normes de les competiciones especifiquen que tolos xugadores d'un equipu nel campu tienen de llevar los mesmos colores, anque les regles namái declaren «Los dos equipos van vistir colores que los estremen ente sigo y tamién del árbitru y los árbitros asistentes».[1] Na eventualidá de que nun partíu ambos equipos de normal xugaríen con colores idénticos o similares, l'equipu visitante tien de camudar a un color distintu.[89] Según esti requerimientu, davezu refierse a la segunda opción d'un equipu como «segundu equipamientu»,[90] «camiseta de visitante»[91] o «camiseta alternativa»,[92] anque nun ye raru, especialmente a un nivel internacional, que los equipos opten por usar el so segundu uniforme por dalgún otru motivu que los espuestos nos reglamentos. Este foi'l casu de la seleición nacional inglesa, que llució una camiseta colorada na final de la Copa Mundial de Fútbol de 1966.[93] Munchos clubes profesionales tamién cunten con un «tercer equipamientu» pa usalo en casu de que tanto'l primeru como'l segundu fueren consideraos bien similares a los del oponente.[2]

La mayoría de los clubes retuvieron los mesmos colores mientres delles décades[2] y estos colores formen una parte integral de la cultura de los equipos.[94] Cada prenda del uniforme del equipu —con esceición del calzáu— tien de tener un máximu de cuatro colores, incluyíos los usaos pa los númberos y lletres. Un color tien de resaltar significativamente sobre los demás, y nel casu de camisetes a rayes o a cuadros, unu de los colores tien de predominar nes demás prendes. El color escoyíu pal uniforme alternativu tien d'oldear claramente col oficial.[32] Los equipos que representen a países en competiciones internacionales suelen optar polos colores nacionales, al igual qu'otros equipos que representen a la mesma nación n'otros deportes. Estos colores básense xeneralmente nos de la bandera nacional, anque hai esceiciones, como por casu la seleición italiana, qu'usa l'azul, yá que este foi'l color de la Casa de Saboya, o la seleición alemana, qu'ostenta'l blancu y negru de Prusia.[95][96]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 FIFA: Laws of the Game 2010/2011. Consultáu'l 29 de xunetu de 2015.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 David Moor. «A Brief History of Football Kit Design in England and Scotland». HistoricalFootballKits.co.uk. Consultáu'l 14 de xineru de 2008.
  3. ↑ Hunter Davies. «Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now, páx. 48.
  4. ↑ Hunter Davies. «Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football, páx. 48-49.
  5. ↑ 5,0 5,1 Hunter Davies. «Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now, páx. 51.
  6. ↑ «Second FA Cup could fetch record £300,000 at auction». telegraph.co.uk (7 de xineru de 2005). Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  7. ↑ Soar, Phil (1983). «The Game in Scotland», Encyclopedia of British Football. Willow Books, páx. 65. ISBN 0-0021-8049-9.
  8. ↑ «Hucknall Cricketers». Ashfield District Council. Archiváu dende l'orixinal, el 7 de marzu de 2008. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  9. ↑ Hunter Davies. «Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now, páx. 57.
  10. ↑ Cox, Richard; Dave Russell, Wray Vamplew (2002). Encyclopedia of British Football. Routledge, páx. 74. ISBN 0-7146-5249-0.
  11. ↑ Davies, Hunter. «Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now, páx. 55-56.
  12. ↑ «Black & White» (inglés). Notts County F.C. (21 de mayu de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 19 d'avientu de 2007. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  13. ↑ «Década del '10». Club Atlético Independiente. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de marzu de 2008. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  14. ↑ «Atlético Madrid: Historia». publispain.com. Consultáu'l 4 de marzu de 2009.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Hunter Davies. «Chapter 12. Equipment», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now, páx. 156.
  16. ↑ «English FA Cup Finalists 1930 – 1939». historicalhootballkits.co.uk. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  17. ↑ «Numbers on the back». footballkits.co.uk. Consultáu'l 4 de marzu de 2009.
  18. ↑ «xugadores-de-f%FAtbol.html ¿Cómo s'asignen los númberos de dosal a los xugadores de fútbol?». deportes.in. Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  19. ↑ Hunter Davies. «Chapter 12. Equipment», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now, páx. 154-155.
  20. ↑ David Moor. «A Brief History of Football Kit Design in England and Scotland». HistoricalFootballKits.co.uk. Consultáu'l 14 de xineru de 2008. «El racionamientu de vistimienta llindó les posibilidaes de los clubes de camudar los sos equipamientos, y munchos viéronse forzaos a abandonar los sos colores tradicionales por aquellos podíen mercar con cupones de racionamientu.»
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 Cox, Richard (2002). Encyclopedia of British Football. Routledge, páx. 75. ISBN 0-7146-5249-0.
  22. ↑ 22,0 22,1 Reilly, Thomas; A.M. Williams (2003). Science and Soccer. Routledge, páx. 125. ISBN 0-4152-6232-1.
  23. ↑ «An historic day in Glasgow» (inglés). news.bbc.co.uk (16 d'ochobre de 2001). Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  24. ↑ «The top 50 football kits» (inglés). timesonline.co.uk (26 de setiembre de 2007). Consultáu'l 17 de xineru de 2008.
  25. ↑ Phil Ball (2003). Morbo: The Story of Spanish Football. WSC Books Ltd, páx. 113. ISBN 0-9540-1345-8. «Indeed, when Don Revie took over at Leeds in the early 1960s he changed their kit from blue and gold to all white, modelling his new charges on the Spanish giants.»
  26. ↑ «La camiseta del Athletic va tener publicidá de Petronor». elcorreodigital.com (25 de xunetu de 2008). Consultáu'l 11 de febreru de 2009.
  27. ↑ «Futbol Club Barcelona, UNICEF team up for children in global partnership». UNICEF. Consultáu'l 26 d'agostu de 2008.
  28. ↑ Bruce Caldow. «Don't mention the boot war». The Journal. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de marzu de 2008. Consultáu'l 24 de xineru de 2008.
  29. ↑ Erik Kirschbaum (8 de payares de 2005). «How Adidas and Puma were born» (inglés). The Journal. Consultáu'l 24 de xineru de 2008.
  30. ↑ 30,0 30,1 «Escueyen la 'camiseta ketchup' del Athletic ente les 20 más fees de la hestoria». marca.com (22 de setiembre de 2008). Consultáu'l 4 de marzu de 2009.
  31. ↑ «Admiral Mysteries» (inglés). England Football Online (6 de xunu de 2005). Consultáu'l 28 de xineru de 2008.
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 «Reglamentu del equipamientu». fifa.com (2005). Archiváu dende l'orixinal, el 6 de febreru de 2009. Consultáu'l 11 de febreru de 2009.
  33. ↑ «English FA Cup Finalists 1990 – 1999». historicalfootballkits.co.uk. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  34. ↑ «Shirt Names» (inglés). englandfootballonline.com. Consultáu'l 4 de marzu de 2009.
  35. ↑ Tom Fordyce (29 d'abril de 2003). «The worst football kits of all time». news.bbc.co.uk. Consultáu'l 14 de xineru de 2008.
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 «10 of the worst...football kits» (inglés). espn.com (12 de xunetu de 2005). Consultáu'l 11 de febreru de 2009.
  37. ↑ «What's in a number?» (inglés). guardian.co.uk (6 de setiembre de 2006). Consultáu'l 16 de xineru de 2008.
  38. ↑ «Henry gets the message» (inglés). news.bbc.co.uk (11 de setiembre de 2002). Consultáu'l 24 de xineru de 2008.
  39. ↑ «Clubes rapped over kit sales» (inglés). news.bbc.co.uk (6 d'agostu de 1999). Consultáu'l 14 de xineru de 2008. «The cost of retruca kit - and the number of times new versions come on the market - has long been a bone of contention for football fans.»
  40. ↑ «The Fake Football Shirt Sting» (inglés). BBC (3 de marzu de 2006). Consultáu'l 14 de xineru de 2008.
  41. ↑ «Beckham sells 250,000 Galaxy shirts before he gets to LA obra = Reuters UK» (inglés) (12 de xunetu de 2007). Consultáu'l 14 de xineru de 2008.
  42. ↑ «Record price for Pulgue's shirt». BBC (22 de marzu de 2002). Consultáu'l 17 de xineru de 2008.
  43. ↑ «Indomitable fashions». BBC (22 de xineru de 2002). Consultáu'l 14 de xineru de 2008.
  44. ↑ «Fifa bans Cameroon shirts» (inglés). BBC (9 de marzu de 2002). Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  45. ↑ «Cameroon docked six World Cup points for controversial kit». ABC News Australia (17 d'abril de 2004). Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  46. ↑ «Fifa lifts Cameroon sanction» (inglés). BBC (21 de mayu de 2004). Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  47. ↑ «El 'pinganillo' de Raúl». elpais.com (24 d'agostu de 2005). Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  48. ↑ «Macri defendió la camiseta polémica». lanacion.com.ar (12 de xineru de 2005). Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  49. ↑ «Foto: la maglia Nike "away" per il centenario» (italianu). inter.it (27 de mayu de 2007). Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  50. ↑ «Football and health» (inglés). bupa.co.uk. Archiváu dende l'orixinal, el 16 de febreru de 2008. Consultáu'l 17 de xineru de 2008.
  51. ↑ «negociu-de-les camisetes-del-futbol-patrocinar-al-Madrid-y-al-Milan-ye-un choyu.html El negociu de les camisetes del fútbol: patrocinar al Madrid y al Milán ye un "choyu"». elconomista.es (16 de payares de 2007). Consultáu'l 9 de febreru de 2009.
  52. ↑ 52,0 52,1 «Back-of-the-shirt Sponsors Draw». Notts County F.C. (30 d'avientu de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'avientu de 2007. Consultáu'l 16 de xineru de 2008.
  53. ↑ «Regulations Relating to Advertising on the Clothing of Players, Club Officials and match Officials». The FA. Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'abril de 2008. Consultáu'l 16 de xineru de 2008.
  54. ↑ «El FC Barcelona va llucir el logotipu de TV3 nuna manga de la camiseta hasta final de temporada». lukor.com. Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'abril de 2008. Consultáu'l 5 de marzu de 2008.
  55. ↑ «Camiseta UEFA Champions League 1ª equipación Real Madrid 2008-2009». tiendarealmadrid.com. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de marzu de 2009. Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  56. ↑ «Q & A 2006». englandfootballonline.com (22 de payares de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xineru de 2008. Consultáu'l 16 de xineru de 2008.
  57. ↑ Davies, Hunter (2003). «Chapter 3. Equipment: Bring on the Balls», Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. Cassell Illustrated, páx. 158. ISBN 1-8440-3261-2.
  58. ↑ En dellos casos, ciertos clubes estampan el nome del xugador per debaxo del númberu, acutando l'espaciu cimeru a un patrocinador, que puede ser el mesmu que'l qu'apaez nel frente, o bien el nome del equipu. Veanse exemplos equí y equí.
  59. ↑ «Captain's armband is compulsory in PFF competitions: Faisal». footballpakistan.com (5 d'avientu de 2007). Consultáu'l 22 de xineru de 2008.
  60. ↑ 60,0 60,1 60,2 «Elemento y partes d'una bota de fútbol». joinfutbol.com. Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'avientu de 2008. Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  61. ↑ «Adidas Predator Absolute». guardian.co.uk (13 de xineru de 2006). Consultáu'l 16 de xineru de 2008.
  62. ↑ «Ferguson wants bladed boots ban» (inglés). news.bbc.co.uk (24 de setiembre de 2005). Consultáu'l 18 de xineru de 2008.
  63. ↑ «Warnock is concerníi over blades». news.bbc.co.uk (19 d'agostu de 2005). Consultáu'l 18 de xineru de 2008.
  64. ↑ «Why Do Footballers Keep Breaking Their Metatarsal Bones?». The Society of Chiropodists and Podiatrists. Consultáu'l 18 de xineru de 2008.
  65. ↑ «Nike pon de moda les botes roses». marca.com (22 de payares de 2008). Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  66. ↑ «Descalzu nel verde verde». todoslosmundiales.com.ar. Archiváu dende l'orixinal, el 21 de marzu de 2009. Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  67. ↑ «L'equipamientu básicu de los xugadores - Páxina 4». fifa.com. Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  68. ↑ «Achievements of Indian Football Team». iloveindia.com. Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  69. ↑ «Contrato de xugadores con marques poles botes de fútbol». joinfutbol.com. Archiváu dende l'orixinal, el 6 d'avientu de 2008. Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  70. ↑ «Messi va estrenar botes ante'l Villarreal». marca.com (17 d'avientu de 2008). Consultáu'l 5 de marzu de 2009.
  71. ↑ «Regles del xuegu 2008/2009 Interpretación de les regles del xuegu y directrices pa árbitros: Regla 4 — L'equipamientu de los xugadores». fifa.com. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de setiembre de 2008. Consultáu'l 1 de setiembre de 2008.
  72. ↑ 72,0 72,1 «Football and Technology: Goalkeeper kit». Deutsches Patent- und Markenamt. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  73. ↑ «Football: Euru 2004: Referee's error denies England victory». theindependent.co.uk (25 de xunu de 2004). Archiváu dende l'mio_qn4158/is_20040625/ai_n12793507 orixinal, el 12 de xineru de 2013. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  74. ↑ «Goalkeeper Glove Cut Guide». theglovebag.com (28 de marzu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de xunetu de 2008. Consultáu'l 14 de xunetu de 2008.
  75. ↑ «Goggles are Davids' most glaring feature» (inglés). soccertimes.com (7 de marzu de 2003). Consultáu'l 16 de xineru de 2008.
  76. ↑ «Cech's rugby-style headgear passes the FA's safety test». theindependent.co.uk (20 de xineru de 2007). Consultáu'l 16 d'abril de 2008.
  77. ↑ «Nasal strips for easier breathing» (inglés). devinesports.com (5 de setiembre de 2006). Consultáu'l 25 de febreru de 2009.
  78. ↑ «Fora de stock: el cosito de la ñariz». enunabaldosa.com (18 de xineru de 2008). Consultáu'l 25 de febreru de 2009.
  79. ↑ «Breathe Right Nasal Strips and Sport Performance» (inglés). about.com. Consultáu'l 25 de febreru de 2009.
  80. ↑ «Monika Staab, "misionera" del fútbol femenino». fifa.com (31 d'agostu de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 4 de mayu de 2009. Consultáu'l 4 de marzu de 2009.
  81. ↑ Puede reparase una fotografía d'una futbolista iranina equí.
  82. ↑ «Europe to test new referee communication system» (inglés). usatoday.com (9 de febreru de 2006). Consultáu'l 11 de febreru de 2009.
  83. ↑ «Los árbitros asistentes». fifa.com (5 de marzu de 2009).
  84. ↑ «Advice for Newly Qualified Referees». thefa.org. Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  85. ↑ «Football: Merson revels in the Villa high life» (inglés). theindependent.co.uk (13 de setiembre de 1998). Archiváu dende l'mio_qn4158/is_19980913/ai_n14170680 orixinal, el 12 de xineru de 2013. Consultáu'l 23 de xineru de 2008.
  86. ↑ «Dowd sees the light as the man in black» (inglés). theindependent.co.uk (16 d'agostu de 2001). Archiváu dende l'mio_qn4158/is_20010816/ai_n14411847 orixinal, el 12 de xineru de 2013. Consultáu'l 15 de xineru de 2008.
  87. ↑ Cox, Richard; Dave Russell, Wray Vamplew (2002). Encyclopedia of British Football. Routledge, páx. 76. ISBN 0-7146-5249-0.
  88. ↑ «Bright sparks hope over Burns reform» (inglés). theguardian.co.uk (17 d'agostu de 2006). Consultáu'l 18 de xineru de 2008.
  89. ↑ «Standardised League Rules». Wessex Football League. Archiváu dende l'orixinal, el 5 de setiembre de 2008. Consultáu'l 2 de setiembre de 2009.
  90. ↑ «El Barça podría recuperar la segunda equipación naranxa». elmundodeportivo.es. 6 de febreru de 2009. http://www.elmundodeportivo.es/web/gen/20090206/noticia_53635195544.html. Consultáu'l 9 de febreru de 2009. 
  91. ↑ «Alemaña presenta nueva camiseta de visitante». prensa.com (2 de febreru de 2006). Consultáu'l 9 de febreru de 2009.
  92. ↑ «El Barça va vistir de color rosa». elmundodeportivo.es (8 de febreru de 2009). Consultáu'l 9 de febreru de 2009.
  93. ↑ «England's Uniforms - Player Kits». englandfootballonline.com. Consultáu'l 9 de febreru de 2009. «England sometimes choose to wear their rede at home even though they could wear their white, as against Germany in the last match played at Wembley Stadium. The Football Association wished to invoke the spirit of 1966, when, in their finest moment at Wembley, England beat West Germany in the World Cup final wearing their rede shirts.»
  94. ↑ Giulianotti, Richard; Norman Bonney, Mike Hepworth (1994). Football, Violence and Social Identity. Routledge, páx. 75. ISBN 0-4150-9838-6. «For a supporter, whether or not he lives in the city of the team, the team colours are the most important symbol of his football faith, dominating any other symbol or cultural meaning such as nation, class or political party.»
  95. ↑ «What's in a name? Part II» (inglés). fifa.com (5 de febreru de 2000). Consultáu'l 1 de setiembre de 2008.
  96. ↑ «¿Por qué Italia xuega d'azul y Holanda de naranxa?». tribunalatina.com. Consultáu'l 9 de febreru de 2009.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]



Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Equipamientu_de_los_futbolistes&oldid=4289427»